Begin September heb ik een discussie mogen leiden voor Groen licht vlaanderen. De discussie ging over het belang van CE, ENEC en het meten door geaccrediteerde test laboratoria. Na een interactieve sessie waar we gebruik hebben gemaakt van polling om de mening van de deelnemers te vragen volgde een discussie. De groep was niet heel erg groot maar met de ervaringen van andere contacten en events kunnen we toch wel een aantal conclusies trekken betreffende onder andere de kennis over CE.

Accrediatie

We kunnen stellen dat het publiek een accreditatie van het laboratorium waar men mee werkt belangrijk vindt. Dat je niet altijd kiest voor een geaccrediteerd laboratorium is in mijn beleving evident. Er moet altijd een afweging gemaakt worden. Waar is de meting voor bedoeld en wat is het gevolg als de meting onjuist is zijn hierbij belangrijk. Een afweging die ieder voor zich moet maken.

Rangorde betrouwbaarheid van documenten.

Ook hebben vroegen we het publiek een rangschikking te maken van de mate van betrouwbaarheid van specifieke documenten.

Ik denk dat hier zeker nog wat werk te verrichten is. Een CE verklaring wordt hoger in waarde geschat dan een test rapport van een onafhankelijk laboratorium. Ook staat daarboven een het CE certificaat. De waarde van een CE certificaat is natuurlijk afhankelijk van het werkelijk afgegeven document. Als dit is afgegeven door een Notified Body inzake een product wat verplicht gekeurd moet worden is dat ook wel correct. In geval van de meeste verlichtingsproducten is dat echter niet zo.

Een certificaat kan door iedereen gemaakt en afgegeven worden dus het woord certificaat heeft helaas geen status en is dus in de rangschikking niet echt erg waardevol.

Kennis over CE richtlijnen

Daarna hebben we de kennis over CE van deze verlichtingsmensen getest. Let wel het waren allemaal mensen die in de verlichtingsindustrie werkzaam zijn of ermee te maken hebben. Er waren geen leken aanwezig. Echter dient wel vast gesteld te worden dat er mensen aanwezig waren waarvan niet verwacht kan worden dat men alle details kent.

De vraag was bij iedere richtlijn de we als vraag hebben aangeven of dat een richtlijn was op basis waarvan CE gemarkeerd moet worden. De laagspanningsrichtlijn hebben we overgeslagen aangezien die onderdeel van de uitleg was en de meeste mensen ook wel weten dat op basis van de laagspanningsrichtlijn CE gemarkeerd moet worden.

De resultaten

EMC Richtlijn, een richtlijn volgens de CE-systematiek en indien van toepassing moet op basis hiervan CE worden gemarkeerd. Bij de meeste verlichtingstoestellen is deze tegenwoordig van toepassing. Een als verwacht goed resultaat.

WEEE Richtlijn. Dit betreft de richtlijn die gaat over de recycling van producten. Deze is vaak van toepassing echter dit is geen CE richtlijn en derhalve hoeft ook geen CE gemarkeerd te worden. Het resultaat was nog overwegend goed maar je ziet wel dat dit een minder ingewortelde richtlijn is. De meerderheid wist in ieder geval dat het geen CE richtlijn is.

ErP Richtlijn, een relatieve nieuweling. Deze gaat over de energie prestaties. Het geeft minimale eisen voor energieprestatie maar ook op levensduur. Deze richtlijn is nu inmiddels toch al weer flink wat jaren van kracht. Op basis van deze richtlijn moet ook weer CE worden gemarkeerd. Het blijkt dat veel mensen deze richtlijn onvoldoende kennen want over het algemeen werd aangegeven dat dit geen CE richtlijn is.

Dan gaan we verder met de REACH richtlijn. Deze richtlijn gaat vooral over chemische stoffen. Het is een hele algemene richtlijn en van toepassing op eigenlijk alle producten maar er hoeft op basis van deze richtlijn geen CE markering te worden aangebracht. De antwoorden waren hier goed.

De RoHS richtlijn. Een beetje een vervelende aangezien deze bij de introductie geen CE richtlijn was. Echter is dat na een aantal jaren hersteld en de tweede versie is een CE richtlijn geworden. Helaas met gevolg dat er nog steeds veel RoHS markeringen in circulatie zijn die geen enkele waarde hebben maar wel worden gebruikt. Vaak wordt ook nog gezegd “We hebben ook RoHS”. Is zondermeer een vreemde uitdrukking want het is gewoon een wettelijke eis om aan die regels te voldoen. Het resultaat is dan ook wel 50/50 te noemen.

De ATEX richtlijn. Misschien een bijzondere eend in de bijt maar toch. Deze richtlijn gaat over explosieveilig materiaal en op basis van deze richtlijn moet CE worden gemarkeerd en is zelfs een verplichte keuring noodzakelijk. De meeste deelnemers aan deze discussie zijn afkomstig uit de algemene verlichting en hebben geen relatie met ATEX. Het resultaat is derhalve niet echt slecht.

Etiketteringsrichtlijn. Veel over geschreven in mijn blog in de afgelopen periode. Reden de richtlijn is vervangen en de regels veranderen ook. Op basis van deze richtlijn, de oude maar ook de nieuwe, hoeft niet CE gemarkeerd te worden. Deze richtlijn gaat met name over het energie etiket dat op of bij de producten gepresenteerd dient te worden. Ook hier weer een 50/50 uitslag.

Discussie

In de discussie kwam vooral het falen van het overheidstoezicht naar voren. Er werden oplossingen geopperd zoals die zijn ingevoerd bij de etiketteringsrichtlijn, echter levert dat weer veel administratieve lasten op. Ook werd gesproken over de controle door bedrijven zelf, dus het zelf zuiverende vermogen van de industrie. Dat lijkt alleen mogelijk te zijn als de overheid dan ook adequaat kan reageren. Duidelijk is wel dat door bezuinigingen bij de overheden de controles niet uitgebreid worden.

Conclusie:

Het wordt tijd dat de overheid en de industrie de handen ineenslaan en met een actieplan komen waarin wordt samen gewerkt om bedrijven die non-conforme producten op de markt brengen worden gewezen op hun verplichtingen. Als de overheid naar het bedrijfsleven blijft kijken en de industrie naar de overheid blijft wijzen gaan we niet tot een oplossing komen.

Naast die toezicht is ook de voorlichting klaarblijkelijk nog onvoldoende. De kennis over CE bij de bedrijven kan beter. Gezien de resultaten die boven staan en de dagelijkse praktijk die ik persoonlijk dagelijks meemaak is duidelijk dat veel fabrikanten, importeurs en retailers niet bekend zijn met de regels waaraan moet worden voldaan. Toegegeven het is niet eenvoudig maar toch is het een belangrijke om deze kennis te hebben.

Voor mensen die zich eens wat verder willen verdiepen in de CE regels in de verlichtingsindustrie kan ik dan ook mijn boek “de verlichtingsindustrie en CE” van harte aanbevelen.